Futbol, vazgeçilmez alışkanlığımız, taraftarlığımız, rakibimiz, golcümüz, üzüntümüz, sevincimiz; hülasa neredeyse her şeyimiz olarak hayatımızın tam da orta yerinde.
Futbolun tarihine, geçirdiği evrelere, şampiyonlarına vs. dalıp, bu uzun yollarda sizi yormak niyetinde değilim. Günümüzde, dünya futbolundaki yerimize bakıp, şöyle keyifle arkamıza yaslanacak takatimizin kalmadığını artık sağır sultan bile duymuş haldeyken, on milyonlarca avroya adamları getirip, “ilk işim babama ev almak, hocama da bir araba, sonra da kardeşlerime işyeri açarım.” diyerek transfere imza atan bizim karayağız delikanlılarla baş koşturup, bir de üstüne üstlük maçı sağlama alalım diye çanta çanta para dağıtan, puanları da tıkır tıkır hanesine söğüşleyenleri kurtarma hukuk yaratma çabalarına yükselen isyana UEFA kulak verdi çok şükür.
Çok şükür, çünkü ikinci büyük patron O!..
Daha büyüğü de var; FİFA.
Bizim kelaynak DİGİci ve FENERciler, hala meselenin KAMU DAVASI olduğunu, bilmem ne kadar fener taraftarının isyan edeceğini, ligin baklavadan sirkeye döneceğini falan mırıldana dursunlar, bakış açısındaki ve tavırlarındaki netliği hiç bozmayan FUTBOLUN PATRONLARI, hormonlu domatesi anında gümrükten geri çevirdi…
Futbol her ne olursa olsun, yarattığı sektör bir EĞLENCE SEKTÖRÜnden başka bir şey değildir aslında; maça gidersin, atlarsın zıplarsın, tezahürat, küfür kıyamet, sevinç, neşe bazen de hüzün.
Konsere gidersin, üç aşağı beş yukarı aynı; sahnedeki zevat milyon avrolar alır, bizim köyün sakinlerinden çok korumayla dolaşır, sahne organizasyonu için de ilçemizin nüfusu kadar insan çalışır, bir tır filosu, ışıklarvs.vs.
Bilumum eğlence dünyası böyledir; basın da, siyaset, kamuoyu aynı şiddette alakadar olurlar…
O halde, spor kamuoyumuzun acilen yeni yaklaşımlara yönelmesi kaçınılmazdır.
Çok uluslu, büyük patronların yönettiği, her kıt’ada, her ülkede, müdürlükleri ve temsilcilikleri olan devasa bir şirketten bahsediyoruz. O halde, marka değeri de neymiş, o da kimmiş, bu da neyin nesiymiş triplerine girersek, sonunu da hesaba katmak zorundayız.
Bu devasa şirketin adı da var; FİFA. Big Boss yani.. Hem de The Bigest.
Sonra UEFA. Sonra da bizim ülkemizi temsil eden TFF gibi (özerk!!!) kuruluşlar.
Bütün dünyada buğday tarımı, az veya çok yapılır. Futbol da üretilir buralarda.
İyi ürün iyi paradır, alıcısı çoktur. Bazen de, satılmaz; ya bozuktur, ya çürük çarık.
Bizim ülkemizde de futbol ürünü vardır, üretilir, satılır, alınır… Madalyonun öbür tarafından bakınca tam bir metadır futbol.
Big Boss FİFA, tam bir TEKELdir. Tekel hafif kalır, KARTEL. Yan sanayilerden de kendine yontmayı becerbilen devasa TRÖSTlere de dönüşür zaman zaman.
Milyar dolarlar döner bu pazarda. Yüzmilyonlar aynı anda izler üretim-tüketim süreçlerini. Yüzbinlerce resmi müsabaka yapılır, hakemler, güvenlik, ağırlama, ulaşım, reklam, kutlama, forma ve diğer simgesel ürün satışları…. Hepsi bir üretim ve satış pazarlama süreci ve sonunda da ürüne göre oluşan serbest piyasa fiyatı; avro-dolar.
Şimdi biz Avrupa’ya ihraç edeceğimiz ürüne ihtimam gösterememişiz; domates bozuk, “çal vurmuş” derdi Anam. Bu tam da ÇAL olmuş.
Eksper gönderdi küçük patron. Bir gece kaldı, sabah baktı ki domateste ÇAL var.” Iııh!... dedi. Ben bunu yutmam. Midem kaldırmaz, damarlarımdan akmaz… Ya siz söyleyin çiftçiye, ya da gelirse kovalarım, tezgahımdaki mallara da bulaşır, müşterilerim bunu anlarlar”…
İçin acıklı tarafı, bizim tüccarlar tam Kelaynak. Maldan anlıyormuş gibi yapıp, işi yokuşa süren tam bir ANDAVALLAR sürüsü.
Ve Şenol Güneş’in dediği gibi; Adalet tecelli etmezse, İlahi Adalet bir gün yerini bulur.
Ve hak eden sahnede, TRABZONSPOR için geciken adalet şimdi tamamdır.
O halde, ADALET yerini bulduysa sorun yok mu diyelim?.
Hayır!...
Bülent demişti; “ Cin Şişeden Çıktı”.
