Bugün 18 mart Çanakkale zaferimizin 100. Yılı .. Zafer diyoruz ama zafer derken içimiz biraz burkuluyor. Henüz ana kucağında olması gereken çocuklar cephelerde imkansızlıklar için şehadet şerbetini içtiler. Bugün 18 mart diye diye içimde duygularım devinirken aynı zaman da işe de gitmek için hazırlanırken yatakta uyuyan oğluma baktım henüz 10 yaşındaki oğluma. Öyle güzel uyuyordu ki, öpecektim uyanır diye korktum ve yorganın üstünden sadece ayaklarına dokundum. Onlar için dualarımı okudum ve evden çıktım yol boyu düşüncelerim 100 yıl öncesindeydi; Yalınayak yırtık pırtık yeşil elbiseler içinde evladımı gördüm hep yüzü gözü yara bere içinde neden sonra cılız bedeninin bir top mermisi ile parçalanarak cennete süzüldüğünü hissettim, içim kavruldu sanki gözlerim yüreğimden daha da perişandı. … Ardından dönüp bugünüme baktım onların şehit düştükleri değerlerin bugün ayaklar altında ezildiğini onlar gibilerin yobaz yoksul diye aşağılandıkları Türkiye gerçeğini düşündüm ve bugün başımıza yine ALLAH korusun bir düşmanın müptela olduğunu ve acımasız bir savaşla karşı karşıya kalma ihtimalimiz halinde halimizin nice olacağını az çok tahmin ettim.
Bugün sokaklarda malum yerleri açık tepinenler mi kurtaracak bu aziz vatanı. Çünkü onlar öyle bir rüyaya halindeler bu cumhuriyet laiktir ve laik kalacaktır. Şanlı şehitlerimizin ve ailelerinin yoksul ve gerici kıyafetleri bu aydın cumhuriyete yakışmıyor. Sanırsın ki cephede pahalı kürkleri ile dedeleri savaştı nineleri de mini etekle cepheye havyarları viskileri taşıdı. Cumhuriyet kurulduğundan bu yana hep ezilen horlanan mütedeyyin kesim oldu onlar kendilerine hiçbir zaman bu ülkede yer edinemediler laik yazarlar köşelerinde ne yazık ki sandıktan hep yobazlar çıkar diye yakınsa da bu ülkede yobazlar hiçbir zaman hakimiyet kuramadı.
Son 13 yıldır evet bazı iyileşmeler oldu yobazlarda kendilerine önemli alanlarda yer edindiler ama yine de hakim olamadılar. Çünkü kurumları idare edenler hala dindar insanları aşağılayanlar.
Bugün Çanakkale zaferini övünçle kutlayan ve bunu belli bir kesimin başarısı olarak görenler haliyle kendilerini bu vatanın gerçek sahibi sanıyorlar. Düşünsenize kamuya hiç yakışıyor mu başörtüsü diye höykürenler kamuda sözde dindar yöneticiler tarafından el üstünde tutuluyorlar. Neden? Çünkü Çanakkale ruhu Çanakkale zaferinden sonra bir daha dirilmemek üzere denize döküldü.
Kimse kendini kandırmasın 100 yıl önce düşmanın tüm imkanlarına rağmen bir zafer kazanılmışsa bunda biricik pay az sonra öleceğini bile bile yaralı haliyle namazını eda edip sipere atlayıp şehadet şerbetini içmeden bir düşman daha yok etme azmi ile savaşan Mehmetçiklerimizindir.
Çok değil daha birkaç gün önce İstiklal Marşımızın kabulünü kutladık o eşsiz , buram buram vatan kokan dizelerin sahibi Mehmet Akif Ersoy ‘ vatan haini ‘ ilan edildi. Suçu neydi üstadın? Ben söyleyeyim; O koca bir yobazdı. Tıpkı 15-16 yaşlarında kanları ile bu aziz vatan topraklarını sulayan şehitlerimiz gibi.
Onlar Laz, Kürt, Alevi, Sünni demeden bu vatan uğruna vatanlarının düşman ayakları altında incinmesin diye savaşıp şehit düştüler .. Bugünse biz onların savaştığı değerleri hırpalama vatanı parçala derdindeyiz.
Ne diyeyim Allah bizi ıslah etsin!