İnternetten indirdiğim eski kemençe parçalarını arabada dinlemek için bir CD'ye kopyaladım. Kemençeyi sevdiğim çevrem tarafından bilinen bir şey. Asıl hikayenin diğer bölümü önemli.
Camları sıcak varmış gibi hafif aralık bırakıp sesi bayağı bir yüksek kademesine alıyorum. Yol kenarındakilerin yanlarından geçerken, hele hele Beşiktaş’ta arabayla kırmızı ışıkta beklerken, önümden gecen kalabalığın ortasına doğru kemençe melodisin yayan deli benim. Onların şaşkın bakışları arasında hiçbir şeyden haberim yokmuş gibi hareketlerim kayda değer meziyette önemli rollerimdendir.
Yan şeritteki arabanın çamı açıksa hızımı ona göre ayarlayıp kemençe sesini zorlan açık camdan içeri sokuyorum. Az hızlanınca bende onunla birlikte hızlanıp illa ona o gaydayı dinlettiriyorum. Taki benim şeridim tıkanıp onun yolu açılıncaya kadar. Veya bunun tersini de düşünebiliriz.
CD kopya olduğundan bazı yerlerde tutukluk yapıyor. Onlara iş kazası gibi bakıyorum. O arada bir yandan camı kapatırken bir yandan da müzik çaların sesini kısmayla uğraşıyorum. Sade problem bununla da kalmıyor. Bir sürü kopya kemençenin arasından en iyilerini seçip servis etmekte bunun ayrı bir sanat yönü.
Bilmem hangi köşede homurtular arasında cep telefonuyla yapılan kayıtları elimizden geldiği kadar kullanmaya çalışsam da sesin bozukluğunun ve ortam sesinin önüne geçemiyorum. Aslında bu kanayan yaralardan bir tanesi diyebiliriz. Şöyle adam gibi güzel bir kayıt, memleket özlemi çeken biz gurbetçiler için ekmeğin üzerine sürülmüş tere yağı ve bal gibi olurdu.
İnşallah bu güne kadar yapılan kayıtlar acemilik olarak kabul edilir ve bundan sonra daha düzgün kemençe kayıtları dinleriz arkadaşlardan.
Bu arada Kirazlıtepe’den Taksim yolu üzerinde size yaklaşan siyah bir arabadan gelen kemençe sesi bana aittir. Gerçek anlamda bir manası olmasa da ve hatta her daim aynı hareketleri yapmasam da bazen elimde olmadan coşunca yaptığım deliliği sizlerle paylaşmak istedim.