Ligde Trabzonspor’la lider arasındaki puan farkı her maçtan sonra daha da açılıyor. Osmanlının gerileme dönemi misali acil çözüm bulunmazsa şampiyonlar ligini bahane ederek düşüşe devam edeceğiz. Gidişatı herkesin gördüğünü ve acil bir şeyler yapılması gerektiğini düşünüyorum.
“Her iki kulvarda da mücadele ediyoruz” söylemi bana göre bir bahane değil. Beşiktaş’ta bizim gibi her iki kulvarda da mücadele ederken ligi götürmesini de biliyor. Ayrıca sahaya doksan dakika çıkıp orada oynayan oyuncular ayağına top geldiğinde “durun bir dakika kardeşim, ben Lille maçını düşünüyorum” demediğine gör sorun yok. Tek bir sebep olur; hoca “bu maçta kötü oynayacağız çünkü Lille’nin hocası bu maçı izliyor” derse ki bunu -hiçbir hocanın söyleyeceğini sanmıyorum- ancak o zaman kaybedilen maçın bahanesi olur. Elbette şampiyonlar ligi kafaları kurcalar ve futbolcular kendini rahat hissetmezler. Fakat orada oynayan takımın ölüsü Türkiye liginde çok iyi bir düzeyde olması gerekmez mi?
Çorbaya dönen şike olaylarına bulaşmadan Trabzonspor’umuzun durumunu irdelemeye devam etmek istiyorum. Maçı izlerken harika paslaşmalar ve göze hoş futbolu gördükçe inanın içim kıpır kıpır ediyor. Fakat o güzellikte oynanan futbolu gollerin süslemesini beklerken her ne oluyorsa o top ileride üç dört kişi tarafından markaja alınan Burak kardeşimizde kayboluyor. Hızıyla markajlardan kurtulabildiği zaman atarsa Trabzonspor eyvallah diyor. Genç ve agresif olmasından dolayı ve ona top oynatılmamasını da bahane ederek sinirleri geriliyor ve kaçınılmaz sonuç ortaya çıkıyor, bir bakmışsınız oyuna küsmüş...
Bize yıllarca Umut Bulut’u iyi forvet diye diye Trabzon’un yeni forvet almasını engelledikleri gibi bir Allah’ın kulu kulüp de Umut’a transfer teklifinde bulunmadı. İyi idi neden siz transfer listenize veya (o zamanlar) milli takıma almıyordunuz? O gittikten sonra yer yerinden oynamadığı gibi yeri de dolduruldu diye düşünüyorum. Neden o zaman gol yollarında sancılı Trabzon dersek sahaya tek forvet çıkınca onun kilitlenmesi her şeyi bitiriyor. Bu yüzden kafası çalışan forvet lazım Trabzonspor’a.
Benim izlenimlerime göre Trabzon’da üç nokta aksamakta. Birincisi kaleci Tolga cesur çıkışlarına rağmen refleksi iyi bir kaleci değil. Birebirlerde kendini rakibin ayaklarına atması ve açıyı kapatıp yine kendini kaleye siper etmesi onun gönülden oynadığının kanıtıdır. Fakat yetenek ve refleks konusunda Onur’un kaleyi devralması gerekir.
İkinci aksayan bölüm Giray kardeşimin serseri mayın gibi ortalıkta dolanmasıdır. Nerede, ne zaman ve nasıl hata yapacağını bilmeden korkuyla onu izlediğim olmuştur. Her halükarda topa müdahale etmek için canını dişine takarak mücadele vermesi takdire şayan bir iş fakat bazen öyle saçma hatalar yaptığı oluyor ki, ya olmadık yerde rakibe faul ya da kendi kalemize golle sonuçlanıyor.
Ve son olarak da başta belirttiğimiz üzere acil markajlardan kaçan kendine boşluk bulan ve gelen topları golle değerlendiren (Milan Baros gibi) kafası çalışan bir forvete ihtiyacımız var. Lille maçında takıma başarılar dilerken Beşiktaş’ın Trabzon’da uyguladığı taktiği öneririm. Defansı kalabalık tutup kontrataklarla gol kovalamak.